اتم های جدا شده روی دیواره شیشه ای داخلی خنک تر متراکم می شوند و آن را سیاه می کنند و خروجی نور را کاهش می دهند. این مشکل در لامپ زنون سراتو تا حد زیادی برطرف شده است.
رشته نازک تر و داغ تر می شود و تخریب خود را تسریع می کند.
برخی تلاش‌ها برای بازتاب جزئی مولفه تشعشع مادون قرمز بر روی رشته با استفاده از پوششی روی حباب شیشه‌ای (آینه دو رنگ)، که مصرف برق را در همان دمای رشته کاهش می‌دهد (به اصطلاح پوشش IRC، 18) انجام می‌شود. برای لامپ های هالوژن زیر را ببینید).
خروجی نور در حدود 12lm/W در دمای رشته حدود 2700K است. اگر دما به 3400K افزایش یابد، خروجی نور به حدود 34lm/W افزایش می یابد. با این حال، دمای بالاتر منجر به کاهش قابل توجه عمر مفید می شود. کارایی نوری لامپ های معمولی خدمات عمومی به صورت 10-20lm/W داده شده است.
حداکثر دما توسط خواص مواد رشته ای محدود می شود. به منظور فعال کردن بالاترین درجه حرارت ممکن، از تنگستن فلزی با ذوب بالا (نقطه ذوب 3422 درجه سانتیگراد) امروزه برای رشته‌ها استفاده می‌شود که قبلاً اوسمیوم یا کربن نیز بوده است. با این حال، هیچ یک از این مواد نمی توانند دمای رنگی در حدود 6200 کلوین را که برای نوری مشابه نور روز مطلوب است، بدست آورند، زیرا تنگستن در این دما از قبل گازی است (نقطه جوش 5660 درجه سانتیگراد). حتی اگر موفق شود، ب
طیف یک لامپ هالوژن علت نور مایل به قرمز را نشان می دهد.
با دمای رنگی در حدود 2300 تا 2900 کلوین، لامپ های رشته ای نوری ساطع می کنند که به میزان قابل توجهی زرد-قرمزتر از نور طبیعی روز است. بسته به تابش آفتاب، نور روز 5000-7000 K است. سایر منابع نور با این دمای رنگ معمولی لامپ های رشته ای (لامپ های کم مصرف، لامپ های فلورسنت و لامپ های LED) به عنوان “تن گرم” ارائه می شوند.
