در واقع باید گفت گل گاوزبان گیاهینه گیاهی چند ساله است که دارای دوشکلی است که بر اساس زیستگاه آن تعیین می شود.
شکل آبی دارای ریزوم منشعب بلندی است که ساقه‌هایی به طول بیش از 2 متر را پشتیبانی می‌کند که تحت تأثیر جریان شناور هستند.
برگهای دمبرگ دراز، نیزه ای، صاف، به رنگ سبز تیره کمی چرب است. آنها به سطح شناور می شوند.
از ژوئن تا آگوست، انتهای ساقه‌ها دارای گل‌آذین‌های مستقیم و مخروطی هستند که از بالای آب بالا می‌آیند و از گل‌های کوچک صورتی روشن و نزدیک به هم تشکیل شده‌اند. میوه ها آکنه هستند.
گل گاو زبان گاهینه در آب‌های گل‌آلود، راکد یا ضعیف، اغلب در کناره‌های نهرها، در میان نیزارها یافت می‌شود.
این گیاه می تواند گستره های وسیعی را مستعمره کند و تمام سطح آب را با برگ های خود بپوشاند. از طریق تکثیر رویشی از قطعات ساقه یا ریزوم و یا با استفاده از دانه هایی که در مقادیر بسیار زیاد تولید می شوند، به راحتی تکثیر می شود.
گل گاو زبان همچنین در سرزمین اصلی زندگی می کند زیرا خشکسالی را به خوبی تحمل می کند: ما اغلب آن را در حوضچه های خشک یا در حوضچه های جمع آوری در مناطق گلی می یابیم که در اثر نوسانات دوره ای سطح آب خشک مانده است.
شکل زمینی حالت ایستاده یا خوابیده دارد. ساقه ها حدود 6 سانتی متر طول دارند. برگها، دمبرگ، سفت و ابریشمی در امتداد حاشیه هستند. گلدهی، در این مورد، نادر و بسیار کمیاب است.
اغلب در کناره های یک حوض، نمونه هایی وجود دارد که نیمی در آب و نیمی در بیرون رشد می کنند و ویژگی های این دو شکل را دارند. زبان گاو در سراسر منطقه معتدل شمالی، در نواحی شرقی هند، در جنوب آفریقا و در مکزیک رایج است.
طب رایج از جوشانده های زبان گاو برای درمان فورانکولار به صورت خوراکی استفاده می کرد. ریزوم حاوی مواد ادرارآور و مقدار قابل توجهی تانن است.
حوض معمولی، یا گل گاو زبان گونه ای با پراکنش زیر آتلانتیک-جنوب اروپا است که با چهار زیرگونه در تمام مناطق ایتالیا به جز در سیسیل وجود دارد.
زیرگونه اسمی فقط در پولیا و سیسیل وجود ندارد.
این گیاه در پوشش‌های خشک در امتداد جاده‌ها و خندق‌ها، در محل‌های دفن زباله، سکونتگاه‌های روستایی، مزارع زیر کشت، علفزارهای بارور شده، در خاک‌های سیلتی-رسی تازه، مرطوب، خنثی، غنی از ترکیبات نیتروژن، از سطح دریا تا کمربند کوهستانی بالایی رشد می‌کند. این گیاه دارای خواص دارویی مختلفی است.
از برگ های بزرگ برای بسته بندی و ذخیره کره استفاده می شد.
نام این جنس از کلمه لاتین “rumex” (قطب، نیزه، پیکان)، به دلیل شکل برگ های برخی گونه ها گرفته شده است.
