از گل ها و برگ ها برای تهیه معجون های زیادی از شربت گرفته تا چای استفاده می شود زیرا دارای بیشترین خواص مفید برای انسان هستند.
در سال 1597، یک گیاهپزشک به این موضوع اشاره کرد که چگونه شربت گل بنفشه (در طعم تلخ) که از گلها و برگهای خشک اولیه تهیه میشد، برای درمان تب، سرفه، هموروئید و آرام کردن اعصاب استفاده میشد.
بنفشه های آبی که در آمریکای شمالی زندگی می کنند، رایج ترین بنفشه ها هستند، اما آنها برخلاف همتایان اروپایی ما فاقد عطر و طعم هستند (بنفشه شیرین + 200 گونه دیگر بنفشه خوراکی که در آنجا رشد می کنند.
بنفشه حاوی فلاونوئیدهایی است که به دلیل خواص خنک کنندگی، تسکین دهنده و ضد التهابی آن شناخته شده است – بنفشه همچنین به درمان بیماری های پوستی خشک مانند اگزما، خراشیدگی، نیش حشرات، رگ های واریسی و همچنین هموروئید کمک می کند. فلاونوئیدها همچنین به کاهش کلسترول کمک می کنند.
بهترین زمان برای جمع آوری گل ها و برگ ها بین اسفند و اردیبهشت برای تهیه شربت و شهریور تا مهر بهترین زمان برای تهیه انواع خشک آن مانند چای است.
شربت بنفشه برای کاهش تب، پاکسازی ریه ها از سرفه برونشیت، کمک به کاهش و از بین بردن سرفه و همچنین سم زدایی کبد استفاده می شود.
با ظهور اوایل بهار، بنفشهها سر تکان دادن خود را به سمت خورشید بلند میکنند و شکوفههای زیبایی به ارمغان میآورند تا قلب اطرافیانشان را شاد کنند.
بسیاری از گونه های بنفشه آنقدر به گلدهی علاقه دارند که این کار را دو بار انجام می دهند! شکوفههای رنگارنگی که بیشتر با آنها آشنا هستیم، گاهی اوقات در اواخر فصل با گلهای خودگردهافشانی نامحسوستری همراه میشوند. به این ترتیب بنفشه دارای یک طرح پشتیبان است تا اطمینان حاصل شود که دانه ها را در همه جا پخش می کند. و خدا را شکر برای آن!