در حالی که شناسایی مدرن ترشی قارچ به سرعت در حال تبدیل شدن به مولکولی است، روش های استاندارد برای شناسایی هنوز توسط اکثر افراد استفاده می شود و به یک هنر زیبا تبدیل شده است که به قرون وسطی و دوران ویکتوریا، همراه با بررسی میکروسکوپی تبدیل شده است.
وجود آب میوه ها در هنگام شکستن، واکنش های کبودی، بوها، طعم ها، سایه های رنگ، زیستگاه، عادت و فصل همگی توسط قارچ شناسان آماتور و حرفه ای مورد توجه قرار می گیرند.
چشیدن و بوییدن قارچ به دلیل سموم و مواد حساسیت زا خطرات خاص خود را دارد. آزمایش های شیمیایی نیز برای برخی از جنس ها استفاده می شود.
به طور کلی، شناسایی جنس اغلب می تواند در میدان با استفاده از راهنمای میدانی محلی انجام شود. با این حال، شناسایی گونه ها به تلاش بیشتری نیاز دارد.
یک قارچ از مرحله دکمه ای به یک ساختار بالغ تبدیل می شود و تنها این قارچ می تواند ویژگی های خاصی را که برای شناسایی گونه مورد نیاز است را فراهم کند.
با این حال، نمونه های بیش از حد بالغ ویژگی های خود را از دست می دهند و تولید هاگ را متوقف می کنند.
بسیاری از تازه کارها علائم آب مرطوب روی کاغذ را با چاپ هاگ سفید یا کاغذهای تغییر رنگ ناشی از ترشح مایعات روی لبه های لاملا را با چاپ های اسپور رنگی اشتباه می گیرند.
سایر قارچ ها آبشش نیستند، بنابراین اصطلاح “قارچ” به طور آزاد مورد استفاده قرار می گیرد و ارائه گزارش کامل از طبقه بندی آنها دشوار است.
برخی از آنها دارای منافذ زیرین هستند (و معمولاً به آنها بوته می گویند)، برخی دیگر دارای خارهایی هستند، مانند قارچ جوجه تیغی و سایر قارچ های دندان و غیره.
“قارچ” برای پولیپورها، پفک ها، قارچ های ژله ای، قارچ های مرجانی، قارچ های براکتی، بوی بدبو و قارچ های فنجانی استفاده شده است.
بنابراین، این اصطلاح بیشتر برای اجسام میوه‌دهی قارچی ماکروسکوپیک کاربرد رایج دارد تا مفهوم طبقه‌بندی دقیق. تقریباً 14000 گونه قارچ توصیف شده است.
