گوجه فرنگی های معین که بیشتر به عنوان گونه های بوته ای شناخته می شوند، 2 تا 3 فوت بلند می شوند. این گونه ها تمایل دارند تعداد زیادی گوجه فرنگی رسیده را در یک زمان ارائه دهند.
کیفیت بذر گوجه جنیفر نیز به شدت تحت تأثیر شرایط مختلف محیطی در طول رشد بذر و همچنین روش‌های برداشت بعدی، جابجایی و شرایط نگهداری قرار می‌گیرد. همه این عوامل محیطی با ساختار ژنتیکی دانه تعامل دارند.
آنها پس از میوه دهی رشد چندانی روی برگ نمی گذارند و برای مدت (نسبتاً کوتاهی) به میوه دهی تمایل دارند. آنها به طور کلی زودتر از واریته های تاک تولید می کنند و نه در اواخر فصل رشد.
گوجه‌فرنگی‌های معین نیازی به چیدن یا قفس ندارند. این گیاهان برای ظروف و فضاهای کوچک ایده آل هستند. بیشتر گوجه‌فرنگی‌های ربی قطعی هستند که برای تهیه سس و کنسرو کردن خوب عمل می‌کند. از آنجایی که گوجه فرنگی ها همزمان تولید می کنند، انتخاب خوبی برای کنسرو کردن است.
گوجه‌فرنگی‌های نامشخص، که بیشتر به عنوان واریته‌های انگور شناخته می‌شوند، بزرگ‌ترین انواع گوجه‌فرنگی‌های خرد شده در اواسط تا اواخر فصل را در تمام تابستان و تا اولین یخبندان تولید می‌کنند.
از آنجایی که گیاهان نامشخص رشد برگ بیشتری را تجربه می کنند، تولید آنها به طور یکنواخت در طول فصل پخش می شود. گوجه فرنگی های نامشخص نیاز به چنگ زدن دارند. آنها برای باغبان های بزرگ ایده آل هستند. بیشتر گوجه فرنگی ها و گوجه فرنگی های گیلاسی نامشخص هستند.
گوجه فرنگی ها دارای طیف گسترده ای از طعم ها و همچنین رنگ ها و اندازه ها هستند، از اندازه های انگور کوچک گرفته تا بیفتک های غول پیکر.
انتخاب همچنین به نحوه استفاده از این میوه همه کاره در آشپزخانه بستگی دارد. به عنوان مثال، گوجه‌فرنگی روما معمولاً به‌صورت تازه و بدون دست مصرف نمی‌شود، اما برای سس‌ها و سس گوجه فرنگی مناسب است.
همچنین گوجه فرنگی می تواند در برابر آفات و بیماری ها حساس باشد. برای جلوگیری از مشکلات، تا حد امکان ارقام مقاوم به بیماری را انتخاب کنید.
